Społeczny wymiar dojrzałości chrześcijańskiej.

Konspekt konferencji

1. Społeczny wymiar grzechu

Przykłady powiązań:

• Łk 13, 1-5: grzech społeczny nie powoduje natychmiastowej kary Bożej, ale w końcu przynosi swój śmiertelny owoc
• ropa naftowa, islam, terroryzm
• niewydolność społeczeństwa: huśtawka między totalitaryzmem a demokracją, między zaufaniem do techniki a new age itd.
• Polski problem społeczny: rozbudzone apetyty, brak poczucia odpowiedzialności i chęci do pracy
• Nieumiejętność pracy w grupie
• Indywidualizm
• Zawiść, zazdrość
• choroba i śmierć - wynik zaniedbań, błędów i grzechów często niezliczoną ilość pokoleń wstecz
• błędne koło wychowania (szkoła, dom - źli nauczyciele i rodzice produkują złe dzieci)
• słabe duszpasterstwo
• bo duszpasterze "z ludu wzięci"
• bo brak sprzężenia zwrotnego
• bo obmowy
• bo brak zaufania

Grzechy:

• lenistwo, lenistwo myślowe
• wymaganie od drugich zamiast wychowanie ich (dotyczy zarówno dorosłych, jak i dzieci)
• niesłuchanie drugich
• brak odpowiedzialności za swoją społeczność miejscową, państwową itd.
• byle jakie wykonywanie pracy zawodowej

2. Społeczny wymiar odpowiedzialności.

• Obowiązki stanu
• Odpowiedzialność za zbawienie drugich (Jk 5,19-20)
• Wychowawca - każdy jest wychowawcą, choć nie każdy "zawodowym"
• Kto otrzymał - musi dawać (Łk 12,48 - komu mało dano...)
• Rozłam jest nieunikniony, dzięki niemu może ujawnić się "ogień Boży" (Łk 12,49-53)

3. Życie we wspólnocie chrześcijańskiej.

• Napomnienie braterskie - może być "jak brata", może być "jak wychowanka", może być "jak syna" (1Kor 4,14-16). Mogą być też anty-napomnienia: wyrzuty, oszczerstwa, obmowa, szemranie itp...
• Autorytet. Autorytet deontyczny i namaszczony. Władza - nad złymi duchami (Mk 6,7), władza jako służba (Mk 10,42), władza ku zbawieniu drugich (2Kor 10,8)
• Dynamika małej grupy: najlepsze środowisko wzrostu. Intuicyjnie wyczuwamy to, spotykając się lub wyjeżdżając gdzieś w kilka osób. Dlaczego więc tak trudno jest formować się duchowo w małej grupie?
• Wspólne rozeznanie
• Wspólna posługa: pomoc sobie nawzajem, pomoc drugim, wychowanie dzieci, ewangelizacja, inne diakonie "zewnętrzne". To bardzo ważne - to lekarstwo na indywidualizm i szukanie własnej woli
• Wspólne wielbienie Boga - przedsmak nieba i gromadzenie duchowej energii
• Przyjaźń
• Wspólne spędzanie czasu