Uwaga. Niezbędna lektura: Christifideles Laici, zwłaszcza rozdz. 14-30
1. Struktura Kościoła:
1Kor 11, 28 I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami.
29 Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów?
30 Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?
2. Model odpowiedzialności za diakonie
a. Dojrzałość nie polega na tym, żeby wszystko wiedzieć i umieć, ale na umiejętności przyjęcia odpowiedzialności.
b. Postawa „Oto ja, poślij mnie” - uwolnienie do posługi
c. Odpowiedzialność: nie model wojskowy czy socjalistyczny, gdzie każdemu władza patrzy na ręce i rozlicza, ale chrześcijański - władza służy i wspiera (zasada pomocniczości)
3. Dary „wiodące” i wspierające.
a. Administrowanie, Apostolstwo, Ewangelizacja, Nauczanie, Przewodzenie
b. Dawanie, Gościnność, Miłosierdzie, Orędownictwo, Pomoc, Usługiwanie, Zachęcanie
4. Moje powołanie w życiu
a. Obowiązki stanu. Być może jesteśmy jeszcze pod wpływem teologii przedsoborowej, która powołanie świeckich widziała głównie w słuchaniu pasterzy, w rodzinie i w „zbawieniu się”.
b. Powołanie do ewangelizacji - Evangelii nuntiandi n. 80. oraz ChL, r. III
c. Potrójne powołanie człowieka świeckiego (Christifideles laici 14) - kapłańskie: duchowe ofiary, prorockie: ewangelizacja, królewskie: obowiązki stanu
d. Biblijny „świat” i powołanie do życia „w świecie” (ChL 17)
e. Powołanie do wspólnoty (ChL, rozdział II), 24 - charyzmaty; 27 - apostolskie zaangażowanie w parafii; 28 - apostolstwo indywidualne; 29-30 stowarzyszenia
f. Formacja integralna: aspekt duchowy, doktrynalny, kulturowy i KNS; dokonująca się w Kościele powszechnym, parafii i małych wspólnotach.