Jezus objawia Ojca

Konspekt konferencji + materiał do spotkania w małej grupie

My podchodzimy do Boga z naszymi oczekiwaniami i z naszymi wyobrażeniami o Bogu. Jeśli tak czynimy, to zupełnie zamykamy się na działanie Boga. Jeśli widzimy Boga na swój obraz i podobieństwo, jeśli nasze rozumowanie ogranicza się do tego, co znamy z własnego doświadczenia, to nie możemy przyjąć łaski, bo ona przekracza zupełnie nasze doświadczenie (Mk 6,4-6). Misją Jezusa było pokazać Boga takim, jakim jest - objawić Boga przez czyny, słowa i znaki.

Dlaczego Jezus nie dał nam po prostu kodeksu moralnego, na wzór Mojżesza w ST, albo traktatu teologicznego? Właśnie dlatego - jeśli ktoś jest chory, trzeba go wyleczyć, a nie instruować, jak zachować zdrowie (Mk 2,17). „Strategię” Jezusa można pokazać w następujący sposób:

• Zasiać „ziarno” słowa (Mk 4,3-9) wśród wielu ludzi, tak, by dojrzewało powoli w ich sercach (Mk 4, 26-29). Ludzie widzieli niezwykłość nauczania i posługi Jezusa i zmuszeni byli zastanawiać się, co to wszystko ma znaczyć. W ten sposób powoli wyprowadzani byli z własnego, ograniczonego sposobu myślenia. „Żniwo” nastało, gdy dokonała się cała misja Jezusa - poprzez śmierć, zmartwychwstanie i zesłanie Ducha Świętego.
• Wychować małą grupę ludzi, którzy po odejściu Jezusa mogliby „zebrać żniwo”. Dlatego apostołom wyjaśniał powoli istotę „ziarna”, które zasiewał (Mk 4,33). Ale nawet apostołowie nie byli gotowi aż do momentu zesłania Ducha Świętego, dlatego i wobec nich Jezus stosował swoistą pedagogię - nie chciał im zdradzać pełni swojej misji i mówić, że jest Mesjaszem - który ma odkupić świat przez ofiarę z samego siebie, bo w tym czasie Żydzi rolę mesjasza rozumieli w zupełnie polityczny sposób. (Mk 8,29-33; 9,30-32; 10,35-40).
• Powoli zmieniać w apostołach i innych uczniach rozumienie „mesjasza”, tak by pojęli, że mesjasz nie może być nikim innym, jak samym Bogiem (Mk 12,35), że jego misja nie polega na stworzeniu ziemskiego królestwa Izraela, ale na stworzeniu królestwa niebieskiego oraz przyjęciu na siebie konsekwencji grzechu i niewiary (Mk 10,33-34; 12,1-12).
• Przyjąć na siebie ostateczną konsekwencję tego, co się stało w momencie buntu demonów i człowieka przeciw Bogu: odrzucenie Boga i jego mądrości, pragnienie postawienia się w równości Bogu. To zaś możliwe byłoby tylko przez zabójstwo Boga, bo Bóg może być tylko jeden. Jezus przyjmuje na siebie próbę zabójstwa Boga i wychodzi z niej zwycięsko. Krzyż jest szczytowym momentem objawienia Boga: ukazuje miłość Boga, jego niezwyciężalność, realność wejścia w historię i to, jak bardzo Mu na nas zależy - zrobi wszystko, by nie łamiąc naszej woli przywrócić nam jedność z sobą. Krzyż był też przełomowym momentem w „wychowaniu” apostołów i uczniów - ostateczną klęską naturalnego i politycznego sposobu myślenia. Na krzyżu Chrystus „przyciąga wszystkich ludzi do siebie” (J 12,31-32) i niszczy władzę szatana nad ludźmi.
• Po zmartwychwstaniu każe uczniom czekać na modlitwie na Ducha Świętego. Jeszcze po Zmartwychwstaniu uczniowie nie rozumieją do końca sensu tego, co się stało (Łk 24,-32; Dz 1,6). W momencie Zesłania w uczniach dokonuje się ostateczna przemiana - przyjmują moc Boga i odtąd nie działają już własną mocą, ani nie nauczają we własnym imieniu. To jest moment żniwa - żniwiarze są już gotowi, wystarczy tylko iść i żąć: ogłosić innym sens tego, co stało się z Jezusem, a co widzieli wcześniej własnymi oczami i słyszeli własnymi uszami, choć nie rozumieli sensu (Dz 2,14-41). Dokonuje się cudowne nawrócenie: nagle 3000 ludzi rzuca wszystko i oddaje swoje życie Jezusowi - sprzedają swoje majątki, codziennie gromadzą się w świątyni (Dz 2,42-47).

Teksty do spotkania w małej grupie: